Susmak, mana eksikliğinden değil,
Belki mana derinliğindendir.

-Mevlana-

Kıymetli okurlarım günümüzde zor bulunan bulununca da bırakamadığımız sıcacık samimeyet ve umut kokan mısralarıma hoş geldiniz.
Bugün sizlerle paylaşmak istediğim konum ise "Otizmde Kaygı "...

Kaygı kişinin korku verici veya tehdit edici bir duruma karşı tepkisel etkilenme halidir.

Gündelik hayatımızda sıklıkla karşılaşmakta olduğumuz bu durum covid-19 pandemisinde daha da hayatımızda kronikleşmiştir. Psiko-sosyal açıdan kişiliği güçlü olan bireyler tedbirlerini alarak kaygı seviyelerini ortada tutarak daha huzurlu bir pandemi süreci geçirirler.
Elbette otizm spektrum bozukluğunda bulunan bireylerde kaygı daha fazla olmakla beraber pandeminin de etkisiyle psikolojileri alt üst olma noktasına gelmiştir. Her zamanki gibi yine büyük görevler ebeveynlere düşmektedir.

Otizmi tekrar hatırlayacak olursak, yeni doğan çocukta 0-3 yaş döneminde belirtilerini gösteren ve süregelen iletişim küskünlüğüdür de diyebiliriz. Otizmde sınırlı iletişim olduğu için hassasiyetleri çoğu konuda olağan gelişimli bireylere göre daha fazladır. Şöyle ki otizmli çocuklar özellikle ebeveynlerinin olmak üzere çevrelerindeki insanların kaygılı ve endişeli oluşlarını nörotipik akranlarına göre çok daha fazla hissederek kaygı ve stres yaşayabilirler. Bu nedenle çevrelerindeki insanların pozitif olmaları ve genel olarak motivasyonlarının iyi olması otizmli çocuklar için önemlidir.

Ebeveynlerin normal yaşamlarında ben öldükten sonra otizmli çocuğum ne olacak sorusu hem akıllarının bir köşesinde yer ettiğini düşünürsek pandemide bu kaygının daha da fazla olduğunu belirtmek isterim. Ölüm korkusunu otizmli çocuğuna hissettiren ebeveyn çok zorlu bir süreç geçirecektir. Bu süreçte evlerine belirli aralıklarda gelen devlet görevlilerine ( psikolog/PDR/sosyolog ve sosyal hizmetler uzmanı) ebeveynlerin çok ihtiyacı vardır. Eğer bu ihtiyaç gerçekleşirse süreç çok işlevli ve faydalı geçecektir.
Ülkemizde bu hizmet hayata geçebilirse covid-19 pandemisini rahatlıkla atlatacağını düşünmekteyim. Umuyorum ki "güçlü ebeveyn sağlıklı çocuk" algısıyla otizmli bireylere yönelik hizmetler biz özel ebeveynleri hayatta tuttacaktır. Benim için özel oğluma yönelik en önemli hizmet nitelikli ve yoğun eğitimdir. Milli Eğitim Bakanlığınca son zamanlarda ilerleyen eğitim sistemi özel gereksinimli bireylere de katkı sunma gayreti içinde olmakla beraber çok daha yaygınlşacak eğitim modelleri hayata geçeceği inancındayım.

Bizler her şeyden önemli olan unsurun "ebeveyn desteğinin" olduğunu unutmayarak hayatımızı devam ettirmeliyiz. Anneler gününü ise içi yanan, çocuğu ile sınanan bir birey olarak derinden hissediyorum . Başta şehit ve gazi annelerine, özel gereksinimli birey annelerine ve tüm annelere en kalbi duygularımla şu sözlerimi belirterek cümlelerimi sonlandırmak istiyorum. Azimle, cefakarca, imanlı iradeyle, inançla, heranında unutmadan yaşayan, özveriyle ve fedakarlıkla çocuğuna sahip çıkan tüm ebeveynlerin anneler gününü kutlarım.

KEŞKE ANNELER ÖLÜMSÜZ OLSA..
MEHTAP AKGÜL